Παραδοσιακή ελληνική ταβέρνα
Οι Έλληνες όχι απλά αγαπούν το φαγητό, η επίσκεψη σε μια ταβέρνα είναι ένα ολόκληρο τελετουργικό, μια λατρεία, που συνοδεύεται από ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, διάθεση και ειλικρινή απόλαυση. Οι νότιοι άνθρωποι δεν τους αρέσει να κάθονται στο σπίτι και τα βράδια μετά από μια εργάσιμη μέρα, περιτριγυρισμένοι από αμέτρητους συγγενείς ή φίλους, μαζεύονται σε άνετα εστιατόρια, βυθισμένα σε πράσινο, σε τραπέζια με χαριτωμένα καρό τραπεζομάντηλα για να γευτούν δείπνο με σπιτικό κρασί, τσίπουρο ή ούζο … Και οι μυρωδιές και τα αρώματα, με τα οποία φαίνεται ότι γέμισαν όλες οι ελληνικές πόλεις και χωριά, δεν μπορούν παρά να αποπλανήσουν ακόμη και τους καλοφαγομένους.
Τι μπορείτε να δοκιμάσετε σε μια παραδοσιακή ελληνική ταβέρνα; Πρέπει να σημειωθεί αμέσως ότι δεν είναι συνηθισμένο εδώ να παραγγείλετε ένα πιάτο ξεχωριστά μόνο για εσάς. Το ίδιο το σερβίρισμα των πιάτων υπονοεί ότι η παρέα θα φάει όλα, όσα παραγγέλθηκαν, μαζί βάζοντας λίγο από τα πάντα στο πιάτο. Μόλις καθίσετε στο τραπέζι, θα σας σερβίρεται νερό, ελαιόλαδο, ψωμί (φρέσκο ή φρυγανισμένο), ίσως (ανάλογα με την ταβέρνα) μικρό μεζέ: ελιές ή πάστα ελιάς, τυρί με σκόρδο, πικάντικο βούτυρο ….
Ενώ αποφασίζετε τι να επιλέξετε για δείπνο μπορείτε να ξεκινήσετε με αυτά τα απλά σνακ και ταυτόχρονα να αξιολογήσετε την ποιότητα του ελαιολάδου, γιατί σε κάθε ταβέρνα, όπως το κρασί, είναι συνήθως σπιτικό.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα ελληνικό τραπέζι χωρίς σαλάτες και λαχανικά. Η πιο δημοφιλής και διάσημη είναι η χωριάτικη σαλάτα – γνωστή σε όλο τον κόσμο ως ελληνική. Βασίζεται σε χοντροκομμένες ντομάτες, αγγούρια, πιπεριές, κρεμμύδια και πάντα φέτα και ελιές. Η φέτα δεν κόβεται, αλλά τοποθετείται πάνω από λαχανικά σε ένα μεγάλο κομμάτι. Επίσης, δεν είναι συνηθισμένο να προσθέτουν το λάδι στην κουζίνα: οι ίδιοι οι επισκέπτες βάζουν λάδι, αλάτι και ξύδι. Άλλες δημοφιλείς «πράσινες» σαλάτες: πικάντικη (με βάση το λάχανο και τα καρότα), μαρούλι, χόρτα (βρασμένα άγρια βότανα) κ.λπ. Πρέπει να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε σαλάτα είναι αρκετά εντυπωσιακή σε μέγεθος και η μερίδα έχει σχεδιαστεί για 3-4 άτομα …
Ένας άλλος τύπος σαλάτας είναι αλοιφές, οι οποίες παρουσιάζονται ως ορεκτικό που μπορεί να απλωθεί σε ψωμί ή να χρησιμοποιηθεί ως σάλτσα για κρέατα. Οι πιο δημοφιλές είναι: δζαδζίκι (γιαούρτι με ψιλοκομμένο φρέσκο αγγούρι, σκόρδο με ελαιόλαδο και ρίγανη), ταραμοσαλάτα , τυροκαυτερή (τυρί και πάστα σκόρδου), μελιτζανοσαλάτα (ψητή μελιτζάνα με ελαιόλαδο, σκόρδο και μπαχαρικά).
Άλλα δημοφιλή ορεκτικά είναι όλα τα είδη μεζέδων: τηγανητό τυρί , μπουγιουρντί (ψητά λαχανικά σε γλάστρες με διάφορους τύπους τυριών και φέτα), πιπεριές σχάρας, κολοκυθάκια,, ψητά μανιτάρια και πολλά άλλα ….
Τα κύρια πιάτα είναι, πρώτα απ ‘όλα, πιάτα με κρέας, αν έρχεστε σε μια ταβέρνα. Αν η πινακίδα λέει “Ψαροταβέρνα”, τότε το πρώτο στο μενού θα είναι πιάτα με ψάρι και θαλασσινά. Ο τρόπος προετοιμασίας των κύριων πιάτων παρέμεινε αμετάβλητος για αιώνες. Είτε μπριζόλα, πανσέτα (ένας τύπος μπέικον με στρώματα κρέατος και λαρδί), σουβλάκι , μπιφτέκι, σουτζουκάκια ή οτιδήποτε άλλο με με την ένδειξη “σχάρας” – το κρέας (χοιρινό, βοδινό, αρνί, κατσικίσιο, κοτόπουλο) θα ψηθεί καλά στα κάρβουνα. Αυτό, ίσως, είναι υποχρεωτικό στοιχείο του μενού όλων των ταβέρνων. Τα κυρίος περιλαμβάνουν επίσης τα «μαγειρευτά» – πιάτα που είναι «μαγειρεμένα». Για παράδειγμα, ο μουσακάς – πατάτες, μελιτζάνες, κιμάς με κρεμώδη σάλτσα Μπεσαμέλ – είναι ένα πολύ πλούσιο σε θερμίδες πιάτο. Ή το Παστίτσιο – ζυμαρικά και κιμά, επίσης με σάλτσα μπεσαμέλ. Κάποια φαγητά αναφέρονται σε μια ξεχωριστή κατηγορία ως “λαδερά”, από τη λέξη “λάδι” – φυτικό έλαιο (που σημαίνει ελαιόλαδο).
Ψάρια, καλαμάρια, χταπόδια, γαρίδες ψήνονται στη σχάρα, αυτός ο τρόπος μαγειρέματος εξακολουθεί να είναι ο ασφαλέστερος και υγιεινότερος. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης πολλά βαθιά τηγανητά πιάτα: δαχτυλίδια καλαμαριών, γαύρος, μύδια κ.λπ. Μια άλλη παραδοσιακή ιδιαιτερότητα είναι ένας άλλος τρόπος μαγειρέματος, ο οποίος σημειώνεται στο μενού “σαγανάκι”: οι γαρίδες, τα μύδια, για παράδειγμα, ψήνονται σε επίπεδες πήλινες γλάστρες με σάλτσα, φέτα και λαχανικά.
Στο ορεινό μέρος της Ελλάδας, το μενού κρέατος είναι πιο ποικίλο: κρέας στη σούβλα, βρασμένο σε ειδικό κεραμικό σκεύος με λαχανικά, πατάτες ή κριθαράκι (ζυμαρικά από αλεύρι ολικής αλέσεως με τη μορφή ρυζιού). Αυτό είναι λογικό, γιατί όσο πιο μακριά από τη θάλασσα, τόσο πιο μικρή είναι η ποικιλία ψαριών, αν και σχεδόν σε κάθε ταβέρνα σίγουρα θα υπάρχει πέστροφα στο μενού, επειδή υπάρχουν πολλά ιχθυοτροφεία πέστροφας στην Ελλάδα.
Τα ποτά στις ταβέρνες είναι επίσης παραδοσιακά. Κατά κανόνα, αυτό είναι τσίπουρο, ούζο, σπιτικό κρασί, το οποίο σερβίρεται σε πήλινες κανάτες, και συχνά δεν υπάρχουν άλλα αλκοολούχα ποτά όπως ουίσκι και ρούμι… Εξάλλου, μιλάμε για μια παραδοσιακή ταβέρνα και όχι για καταστήματα τύπου εστιατορίου, τα οποία είναι επίσης άφθονα στη χώρα.
Στο τέλος του δείπνου, η ταβέρνα σίγουρα θα σας προσφέρει επιδόρπιο ως κομπλιμέντο. Μπορεί να είναι γλυκά αρτοσκευάσματα, χαλβάς, παγωτό, φρούτα ή ένα λικέρ. Επίσης μια καράφα κρασί, ή τσίπουρο”κερασμένο” δεν είναι μια καλή παράδοση.
Είναι απλώς αδύνατο να φανταστεί κανείς ένα ταξίδι στην Ελλάδα χωρίς επίσκεψη σε μια παραδοσιακή ταβέρνα!
