Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Σουρωτή
Το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου βρίσκεται στη Σουρωτή, 28 χιλιόμετρα από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Εδώ φυλάσσονται τα λείψανα του Αγίου Αρσενίου και βρίσκεται ο τάφος του Γέροντα Παϊσίου.
Ο διδάσκαλος της πνευματικής ζωής Παΐσιος γεννήθηκε στην πόλη Φάρασα της Καππαδοκίας στην Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου 1924. Στις 7 Αυγούστου 1924, μια εβδομάδα πριν από την αναχώρηση των Φαρισαίων στην Ελλάδα, ο ς βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμενε και του έδωσε το δικό του όνομα.
Πέντε εβδομάδες μετά το βάπτισμα, στις 14 Σεπτεμβρίου 1924, η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με ‘άλλους πρόσφυγες, έφτασαν στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγαν στην Κέρκυρα, όπου εγκαταστάθηκαν προσωρινά. Μετά από ενάμιση χρόνο, η οικογένεια μετακόμισε στην Κόνιτσα, όπου ο Αρσένιος αποφοίτησε από το δημοτικό και έλαβε πιστοποιητικό δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από νεαρή ηλικία είχε πάντα ένα κομμάτι χαρτί μαζί του, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειξε μια ιδιαίτερη τάση για το μοναχισμό και λαχταρούσε να γίνει μοναχός. Οι γονείς του είπανε αστεία: “Πρώτα μεγαλώστε μια γενειάδα και μετά θα σε αφήσουμε να φύγεις.” Ο Παΐσιος ήρθε για πρώτη φορά στο Άγιο ‘Όρος για να γίνει μοναχός το 1949, λίγο μετά την αποχώρηση από το στρατό. Αλλά επέστρεψε στην κοσμική ζωή για έναν ακόμη χρόνο για να κανονίσει τα θέματα των αδελφών του. Το πρώτο μοναστήρι που πήγε και έμεινε το 1950 ήταν το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή στις Καρυές. Τότε κατέληξε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονα. Εκεί θα συναντήσει τον πατέρα Κύριλλο, ο οποίος ήταν ηγούμενος του μοναστηριού και μετά από αυτή τη συνάντηση ο Παΐσιος γίνεται πιστός μαθητής του.
Λίγο αργότερα, πήγε στο μοναστήρι του Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εδώ ξεχώρισε αμέσως για τη σκληρή δουλειά του, τη μεγάλη αγάπη και την κατανόησή του, την οποία έδειξε στους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή του στον πρεσβύτερο-μέντορα, την ταπεινότητα του. Προσευχήθηκε σκληρά και διάβαζε συνεχώς.
Το 1954, μετακόμισε στο μοναστήρι του Φιλοθέου. Η συνάντησή του με τον Πρεσβύτερο Συμεών θα γίνει καθοριστική και θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Παϊσιου. Δύο χρόνια αργότερα, το 1956, χειροτονήθηκε και του δόθηκε το όνομα Παΐσιος.
Το 1958, έφυγε για Στόμιο (συνοικία Κόνιτσας) για 4 χρόνια, όπου ζει στο μοναστήρι της Γεννήσεως της Θεοτόκου και ασχολείται με κηρύγματα και άλλα δημόσια έργα. Από εκεί πήγε στο Όρος Σινά στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης και εγκαταστάθηκε σε ένα ερημικό κελί αφιερωμένο, με μια μικρή εκκλησία και ένα μικρό δωμάτιο. Ο πρεσβύτερος εργάστηκε ως ξυλουργός και έδινε τα χρήματα που κέρδιζε στους Βεδουίνους ή τους αγόραζε φαγητό και φάρμακα.
Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο ‘Όρος, από όπου δεν έφυγε ποτέ ξανά. Το μοναστήρι Ιβήρων έγινε η κατοικία του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, δηλαδή το 1966, αρρώστησε σοβαρά και εισήχθη στο νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη. Υποβλήθηκε σε περίπλοκη επέμβαση, κατά την οποία αφαιρέθηκε μέρος των πνευμόνων. Πέρασε την περίοδο αποκατάστασης στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή. Μετά την ανάρρωση, επέστρεψε στο Άγιο Όρος, αλλά μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε ο πνευματικός μέντορας των μοναχών από τον Ιωάννη τον Θεολόγο.
Η υγεία του ηλικιωμένου σταδιακά επιδεινώθηκε. Μετά το 1993, άρχισε να αιμορραγεί, αλλά αρνήθηκε την θεραπεία, λέγοντας συνήθως ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο Παΐσιος άφησε το Άγιο Όρος για τελευταία φορά και πήγε στη Σουρωτή, για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Αρρωσταίνει και νοσηλεύεται. Οι εξετάσεις επιβεβαιώνουν τον καρκίνο και στις 4 Φεβρουαρίου 1994, ο πρεσβύτερος εγχειρίζεται, αλλά οι μεταστάσεις έχουν ήδη εμφανιστεί σε πολλά όργανα. Στις 13 Ιουνίου, ο πρεσβύτερος ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άθως, αλλά η υψηλός πυρετός και η κακή του κατάσταση τον ανάγκασαν να μείνει.
Ο Παΐσιος πέθανε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994, στις 11:00. Θάφτηκε στη Μονή του Αγίου Ιωάννη στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Από τότε, 11 και 12 Ιουλίου, κάθε χρόνο στο μοναστήρι προσέρχονται χιλιάδες πιστοί.
Στις 13 Ιανουαρίου 2015 συνήλθε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αποφάσισε την κατάταξη του μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
